Rys. 1. Podstawowe ustawienia instalacji
Nowy system alarmowy marki JABLOTRON łączy w sobie różne rozwiązania służące zabezpieczeniu obiektu, a dzięki wszechstronnym możliwościom konfiguracyjnym pozwala na realizację funkcji inteligentnego domu. Zanim jednak użytkownik będzie mógł osiągnąć efekt końcowy instalacji, potrzebne są narzędzia umożliwiające jej przygotowanie. Jednym z nich jest oprogramowanie F-Link.
Podstawowym celem twórców tego oprogramowania była jego prostota i intuicyjność obsługi. Obsługę oprogramowania opracowano w sposób przypominający proces wykonywania i uruchamiania instalacji. Ustawień systemu dokonuje się za pomocą kolejnych zakładek, przechodząc od ustawień podstawowych do bardziej szczegółowych, powiązanych z konkretnym fragmentem pracy systemu. Przycisk Więcej odsłania zaawansowane funkcje w każdej z zakładek. Dla każdego fragmentu ustawień dostępna jest pomoc w postaci wyskakującej podpowiedzi.
Wspomniane zakładki są następujące:
– Podstawowe ustawienia
Tu określa się schemat systemu, liczbę urządzeń adresowalnych, stref, użytkowników oraz wyjść do sterowania automatyką budynkową. Zadeklarowanie tych danych na początku ułatwia dalszą konfigurację całości. Jeśli na przykład zadeklarujemy pięćdziesiąt urządzeń adresowalnych i pięć stref, to w kolejnych oknach programu pojawi się tylko taka ich liczba.
W tej zakładce należy wybrać sposób zdalnego komunikowania się z centralą systemu. Możliwe jest wyłączenie tej funkcji, włączenie jej tylko dla komunikacji poprzez program F-Link oraz włączenie pełnej komunikacji przez serwer firmy JABLOTRON. Ta ostatnia opcja wymaga rejestracji na stronie www.jablonet.net, pozwala na obsługę zdalną poprzez stronę WWW i aplikacje mobilne dla współczesnych telefonów.
Rys. 2. Adresowanie urządzeń
– Urządzenia
W tej zakładce przypisuje się adresy systemowe urządzeniom pracującym w systemie. Zwykle na pojedyncze urządzenie przypada jeden adres. Fabrycznie adres numer jeden jest przypisany do centrali sterującej. Po naciśnięciu przycisku Dodaj otwiera się niewielkie okno, w którym można zdefiniować i zaadresować nowe urządzenie. Dokonuje się tego na dwa sposoby. Pierwszy polega na wpisaniu indywidualnego numeru urządzenia. Drugi – na aktywowaniu sabotażu dodawanego urządzenia (rys. 2). W momencie aktywacji sabotażu system automatycznie rozpoznaje typ urządzenia (można wprowadzić własny opis). Dla większej przejrzystości przy numerach adresów urządzeń bezprzewodowych pojawia się symbol anteny. Po zaadresowaniu urządzeń można dokonywać indywidualnych ustawień nastaw dla każdego z nich. Robi się to po naciśnięciu przycisku Ustawienia wewnętrzne, w wyniku czego otwiera się okno ustawień pojedynczego elementu. W przypadku klawiatury można przypisać funkcje segmentom sterującym, określić, w jaki sposób będzie ona informować użytkownika o stanie systemu, oraz dopasować zakres jej pracy do wymogów instalacji (rys. 3). Parametry znajdujące się w tym oknie są odmienne dla różnych grup urządzeń, co ułatwia pracę osobie programującej. W starszych rozwiązaniach wiele funkcji było ustawianych za pomocą fizycznego przełącznika na urządzeniu, co ograniczało możliwości wyboru rodzajów pracy urządzenia oraz wymagało niejednokrotnie większego nakładu pracy przy uruchamianiu systemu.
Rys. 3. Ustawienia wewnętrzne klawiatury
W tej zakładce określa się również przydział do strefy, opcje pamięci alarmu, opcje nadzoru sygnału radiowego oraz blokowania pojedynczego elementu. Pokazywana jest też informacja o ewentualnych usterkach urządzenia o konkretnym adresie.
– Strefy i Wyjścia programowalne
W tych zakładkach definiowane są strefy: ich nazwy oraz funkcje. Każda ze stref jest obsługiwana oddzielnie, z wyjątkiem zdefiniowanych jako zależne (rys. 4). W takiej sytuacji włączenie dozoru jednej strefy powoduje automatyczne włączenie dozoru innych stref, zdefiniowanych jako zależne. Zazwyczaj pojedyncza strefa jest powiązana z segmentem sterującym na klawiaturze. Załączenie dozoru danej strefy następuje po przyciśnięciu czerwonego przycisku na klawiaturze, a wyłączenie dozoru – zielonego przycisku. Do wyłączenia dozoru konieczna jest autoryzacja za pomocą kodu lub karty RFID.
Rys. 4. Strefy zależne
Możliwe jest zdefiniowanie strefy wewnętrznej nocnej, obejmującej jedynie tę część obiektu, którą należy dozorować nocą podczas przebywania w nim domowników (np. okna, parter, piwnice). Ten rodzaj załączenia jest sygnalizowany kolorem pomarańczowym na segmencie powiązanym z daną strefą. Można również zdefiniować załączanie i wyłączanie dozoru określonej strefy (stref) według zdefiniowanego harmonogramu czasowego. Metoda ta ma zastosowanie do obiektów, w których czas ochrony jest sprecyzowany.
W przypadku wyjść programowalnych należy określić nazwę każdego z nich, typ i logikę działania. Następnie, po naciśnięciu przycisku Funkcje PG, określa się, kto będzie mógł aktywować dane wyjście i w jaki sposób (np. przez klip, komendę lub SMS). Załączenie wyjścia może nastąpić po aktywacji dowolnej czujki lub segmentu klawiatury albo po zdarzeniu systemowym (rys. 5).
– Użytkownicy i Powiadomienia użytkowników
W pierwszej z tych zakładek należy zdefiniować wszystkich użytkowników systemu i wprowadzić używane przez nich numery telefonów. Wprowadzenie numerów telefonów nie jest wprawdzie obowiązkowe, ale umożliwia szybkie przesłanie informacji i zdalną komunikację (każda z central JABLOTRON 100 jest fabrycznie wyposażona w komunikator GSM). Osobom obsługującym system należy przydzielić właściwe uprawnienia oraz nadać możliwość obsługi wybranych stref i wyjść programowych.
Pracownicy serwisu mają dostęp do wszystkich ustawień systemu. Administratorzy mogą obsługiwać system i nadawać uprawnienia użytkownikom. Użytkownicy posiadają uprawnienia określone przez administratorów i nie mogą sami decydować o funkcjonalności swojego kodu (rys. 6).
Rys. 5. Funkcje wyjść programowalnych
W zakładce Powiadomienia użytkowników wprowadza się precyzyjne ustawienia dotyczące raportów wysyłanych przez centralę alarmową. Ułatwieniem dla programującego jest pogrupowanie raportów w taki sposób, że nie trzeba każdego zdarzenia zaznaczać oddzielnie.
W zależności od potrzeb należy zaznaczyć powiadamianie w formie SMS-a lub wiadomości głosowej. Można również oddzielnie wybrać informowanie o włączeniach i wyłączeniach dozoru, przesyłanie zdjęć z kamer sprzężonych z systemem oraz przesyłanie informacji dotyczących technicznych aspektów pracy systemu.
Każdy z użytkowników otrzymuje raporty dotyczące tylko tych stref i wyjść programowalnych, które zostały mu przypisane. W celu sprawdzenia właściwej formy raportu należy użyć przycisku Test (rys. 7).
– Parametry i Diagnostyka
W pierwszej zakładce dokonuje się ustawień dotyczących pracy centrali alarmowej. Z lewej strony okna pokazane są najistotniejsze parametry. Niektóre z nich określa się globalnie (dla całego systemu) i szczegółowo dopasowuje do konkretnych urządzeń o zadanych adresach. Dzięki temu instalator może szybko wprowadzić ustawienie, które jest dla niego najistotniejsze. Po prawej stronie okna można określić czasy systemowe. W celu uproszczenia nastaw zastosowano specjalne suwaki. Jeżeli czujki instalowane są w trudnym środowisku, można skorzystać z opcji redukcji fałszywych alarmów. W tym celu wykorzystuje się funkcję powtórnego naruszenia danej strefy lub potwierdzenia z innej strefy alarmowej. W dolnej części okna można również włączyć automatyczne dostosowanie ustawień do normy EN50131 (rys. 8).
Rys. 6. Użytkownicy
JABLOTRON 100 to system magistralowy, w którym występuje połączenie dwóch torów transmisji sygnału. Pierwszym z nich jest czterożyłowa magistrala, a drugim – tor radiowy.
Przy maksymalnej liczbie urządzeń adresowalnych 120 oraz nieograniczonej liczbie urządzeń bez adresu konieczne było zastosowanie pełnej kontroli wszystkich elementów. Oprócz znanego z poprzednich modeli systemów analizatora widma sygnału radiowego dodano zakładkę Diagnostyka. Przez cały czas sprawdzane są parametry magistrali oraz sygnału radiowego i komunikacji LAN/GSM. Każda usterka lub niezgodność z właściwym stanem są pokazywane na ekranie (rys. 9).
Rys. 7. Raporty
– Ustawienia komunikatorów
Każda z central tej serii systemu JABLOTRON 100 posiada wbudowany komunikator GSM, natomiast największa z nich jest jeszcze wyposażona w łączność LAN. Oba komunikatory centrali umożliwiają pełne raportowanie zdarzeń oraz zdalną obsługę systemu.
Wybierając komunikator GSM, można zobaczyć poziom sygnału sieci oraz określić parametry pracy dla tej komunikacji. Do ważniejszych należą możliwości zapobiegania wysyłaniu nadmiernej liczby SMS-ów i wykonywaniu zbyt dużej liczby połączeń. Instalator może dokładnie określić, ile wiadomości SMS może wysłać centrala w danym dniu i ile wykonać połączeń. Obydwa komunikatory umożliwiają również wprowadzenie ustawień dotyczących łączności z systemem monitoringu (rys. 10).
Rys. 8. Parametry
Opisane powyżej zakładki są elementami oprogramowania F-Link dla systemów serii JABLOTRON 100. Artykuł ten ma na celu przybliżenie czytelnikom omawianego oprogramowania i pokazanie, jak za jego pomocą zaprogramować centrale nowego systemu.
Piotr Panek
JABLOTRON ALARMS
Zabezpieczenia 1/2013
Rys. 9. Diagnostyka
Rys. 10. Ustawienia GSM