Pobierz
najnowszy numer

Newsletter

Zapisz się do naszego Newslettera, aby otrzymywać informacje o nowościach z branży!

Jesteś tutaj

Zasady organizacji ochrony obiektów w świetle nowej metodyki uzgadniania planów ochrony

Printer Friendly and PDF

Jednym z podstawowych celów Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia jest stworzenie prawnych i organizacyjnych ram ochrony obiektów, które z uwagi na swój charakter, bez względu na własność, są ważne dla interesu państwa.

Do takich obszarów i obiektów można zaliczyć:

1. W zakresie obronności państwa, w szczególności: zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji, zakłady produkujące,
remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy, magazyny rezerw państwowych.

2. W zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa, w szczególności: zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym znaczeniu dla państwa, porty morskie i lotnicze, banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w znacznych ilościach.

3. W zakresie bezpieczeństwa publicznego, w szczególności: zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków, zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub wybuchowej, rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne.

4. W zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa, w szczególności: zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej, obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe, muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej, archiwa państwowe.

Aby obiekt mógł być uznany za podlegający obowiązkowej ochronie powinien być wyznaczony przez stosowny organ. Wśród uprawnionych organów do wskazania takich obszarów i obiektów znaleźli się: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych. Zasadą jest, aby obszary i obiekty były podległe, podporządkowane lub nadzorowane przez wymienione organy. W nieco innej roli jest wojewoda, który może zaliczyć do takich obszarów i obiektów zarówno instytucje i podmioty mu podległe, podporządkowane lub nadzorowane, jak również inne znajdujące się na terenie jego działania, które nie mają organów nadrzędnych. Uwzględnienie danego obszaru, obiektu i urządzenia w wykazie sporządzonego przez uprawniony organ odbywa się w drodze uprawomocnionej decyzji administracyjnej.
Po uprawomocnieniu się przedmiotowych decyzji stosowne wykazy są przesyłane do właściwych wojewodów, którzy zobowiązani są prowadzić ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, znajdujących się na terenie ich działania. Zatem obowiązek zapewnienia właściwej ochrony ciąży na kierowniku jednostki od chwili powiadomienia go przez właściwego wojewodę, że bezpośrednio przez niego zarządzany obszar, obiekt lub urządzenie znalazło się w stosownej ewidencji. Ustawodawca nie wskazał terminu obowiązującego kierownika jednostki do uzgodnienia planu ochrony. Należy jednak przyjąć, że zobowiązany kierownik powinien podjąć kroki w kierunku przygotowania planu bez zbędnej zwłoki. Plan ochrony uwzględniający wymogi ustawowe, wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy, oraz specyfikę zobowiązanej jednostki powinien zostać przedłożony właściwemu terytorialnie komendantowi policji celem uzgodnienia.

Ustawa nie wskazuje wzoru ani formy jaką powinien przyjąć plan ochrony. Jedynie wcześniej przywołany art. 7 ust. 2 ustawy wymienia jakie informacje powinien zawierać ten dokument.

W celu ujednolicenia procesu uzgadniania przez Wydziały Postępowań Administracyjnych planów ochrony pod koniec 1999 r. w dawnym Biurze Koordynacji Służby Prewencyjnej KGP, w porozumieniu z komendami wojewódzkimi Policji, podjęto działania mające na celu przygotowanie dokumentu zawierającego jednolite zasady odnoszące się do przedmiotowych kwestii. Efektem tych prac było powstanie dokumentu pod nazwą „Metodyka uzgadniania planów ochrony obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie" zatwierdzonego przez Pierwszego Zastępcę Komendanta Głównego Policji.

Ponad sześcioletni okres uzgadniania przez policjantów planów ochrony, w tym liczne lustracje obiektów, których dotyczyły uzgadniane plany, znacznie wzbogacił doświadczenia w tej dziedzinie. Nowe trendy dotyczące rozwiązań organizacyjnych ochrony, znaczny postęp techniczny w dziedzinie zabezpieczeń, a co ważniejsze pojawiające się realne zagrożenia terrorystyczne warunkują konieczność przewartościowania wcześniejszych założeń przyjętych w „Metodyce uzgadniania planów ochrony obszarów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie", zwłaszcza co do ochrony obiektów będących w szczególnym zainteresowaniu państwa.

Zmodyfikowana „Metodyka uzgadniania planów ochrony obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie" została przesłana do KWP do realizacji pismem z dnia 9 stycznia 2006 r. do Pierwszego Zastępcy Komendanta Głównego Policji nadinsp. Ryszarda Siewierskiego.

Opracowanie powstało na bazie uzgodnień, które zostały wypracowane w dniach 27-29 września 2005 r. w WSPol. w Szczytnie podczas prac zespołu roboczego w składzie: mł. insp. Wojciech Stawski (KGP), mł. insp. Jarosław Karabin, (WPA KSP obecnie KGP) podinsp. Piotr Ostrowski (WPA KWP Szczecin), podinsp. Sławomir Jarząb (WPA KWP Poznań), podinsp. Jarosław Cyprych (WPA KWP Wrocław), podinsp. Waldemar Poniży (WPA KWP Katowice), nadkom. Włodzimierz Gawior (WPA KWP Kielce), kom. Stanisław Kiełbasa (WPA KWP Rzeszów).

mł. insp. Wojciech Stawski
Biuro Prewencji i Ruchu Drogowego
KG Policji - Warszawa

Zabezpieczenia 3/2006 

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie tekstów bez zgody redakcji zabronione / Zasady użytkowania strony